Młodego Tolkiena problem z Szekspirem

16.08.14, 13:38, dodany przez Galadhorn

Tolkien poznał dorobek Williama Shakespeara (Szekspira – dlaczego nazywamy go Wiliamem, a nie Wilhelmem?) w czasach nauki w Szkole Króla Edwarda w Birmingham. Znamy fragment jego przemówienia z 1911 (gdy Ronald miał 19 lat), w którym dołącza do wyznawców teorii o tym, że sztuki przypisywane Szekspirowi napisał tak naprawdę słynny myśliciel, Francis Bacon (o teorii tej, pojawiającej się już w XVIII w., przeczytajcie tutaj). Oto relacja z tej burzliwej tej przemowy (tłumaczenie z książki Christiny Scull i Wayne’a G. Hammonda pt. The J.R.R. Tolkien Companion and Guide, t. 1, str. 24):

[Ronald Tolkien wygłosił:] nagły potok nieuzasadnionych obelg na temat Szekspira, dotyczących brudnego miejsca urodzenia, nędznego otoczenia i jego podłego charakteru. Według niego upieranie się przy tym, że tak wielki geniusz literacki mógł wyrosnąć w takich okolicznościach, to jakby twierdzić, że jasnowłose europejskie dziecię miało za ojca wełnistowłosego Papuasa. Po przytoczeniu wielkiej ilości innych szczegółów na poparcie swoich tez, przedstawił zarys życia Bacona oraz teorię, w jaki sposób to Bacon miałby być autorem dramatów, zaś konkluzją był dalszy ciąg epitetów.

Wiemy, że J.R.R. Tolkien miał bardzo ambiwalentny stosunek do dzieł Williama Szekspira – grywał w jego sztukach, chodził na przedstawienia, a nawet nawiązywał w swoich utworach do znanych dzieł dramaturga ze Stratfordu (np. motyw maszerującego lasu w Makbecie i marsz Entów we Władcy Pierścieni), ale z drugiej strony uważał, że dramat jest „przereklamowany”, a Szekspir jest odpowiedzialny za pomniejszenie znaczenia istot mitycznych w literaturze (np. potężne Elfy z mitologii stają się w renesansie kwiatowymi duszkami).

Kategorie wpisu: Biografia Tolkiena